بيانيه به مناسبت نيمه شعبان (۱۳۹۲/۴/۱)

دفتر حضرت آيت الله العظمى سيد كمال حيدري(مد ظله) به مناسبت نيمه شعبان و خجسته زاد روز منجي عالم بشريت حضرت مهدي منتظر (عج) بيانيه اى بدين شرح صادر نمود:

بسم الله الرحمن الرحيم

السلام عليكم يا خزان علم الله وتراجمة وحيه، السلام عليكم يا أئمة الهدى وأعلام التقى، السلام عليكم يا أولاد رسول الله

در روزهای ماه مبارک شعبان، ماه رسول الله (صلی الله علیه و آله) و ماه شادی و سرور اهل بیت (علیهم السلام) قرار داریم، به ویژه این که در نیمه این ماه، ولادت مسعود و خجسته بقیة الله الاعظم و جانشین صالح امامان اهل بیت، حضرت حجة بن الحسن المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) واقع گردیده. از خداوند متعال خواستاریم، ما و شما را در زمره پيروان ولایت و استواران در محبت و شتابندگان در نصرت و مدافعان و شهدای در ركاب حضرتشان قرار دهد.

فرهنگ انتظار، مفهومى از مفاهيم فرهنگ و گفتمان اهل بیت (علیهم السلام) است، که همانا فرهنگى انسانى، با حركت در مسير تعالى و اصلاح و پيشرفت به سمت مدارج آگاهى، در ارتباطش با جهان پيرامون، است.

این گونه می توان انتظار را با فرهنگ انسانی و منابع صحیح اسلامی معنا نمود، نه آن گونه که مکاتب وابسته، چون بابیت و مدعیان وصایت و نیابت، مطرح نمودند، که همانا انتظار را با ذلت و درماندگی و خواری برابر دانستند. انتظار، عمل و سازندگی در راستای انسانیت و زیر پرچم صلح و با شعار دوستی و تفاهم است.

فلسفه انتظار در مذهب اهل بیت (علیهم اسلام) تربیت انسان شایسته و ساخت جامعه ای شایسته تر است؛ و این بدان معناست که باید تلاشی سرسختانه و اصلاحی همیشگی، ضمن روش و برنامه ای كه تنها در مكتب اهل بيت (عليهم السلام) يافت مى شود، صورت پذیرد.

سخن ما این نیست که فرهنگ انتظار به مکاتب دیگر راه نیافته، بلکه سخن این است که این فرهنگ محو گردیده و تبدیل به دیدگاهی منفی گشته که احساس شکست و یا رفتار ذلیلانه و یا بی توجهی به روشنگری را منعکس می کند، به طوری که برخی جریان های سیاسی آن را تنها رخ دادن حادثه ای وانمود می کنند که منتظران هیچ نقشی در وقوع آن ندارند، و یا صرفا حالتی آرزومندانه که از رویاهای بی نتیجه و امیدهای مایوسانه فراتر نمی رود. به همین دلیل، انتظار نزد دیگران، به ناامیدی و جمود تبدیل گشته که از تصورات غیرواقعی عبور نمی کند؛ این در حالی است که انتظار در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) نوعی انقلاب است، انقلاب در جهت اصلاح و تلاش براى دگرگونی در چارچوبى که امامان اهل بیت (علیهم السلام) پایه های آن را وضع و پیروان ایشان، ضمن برنامه اى پويا اجرا نمودند، که شامل گفتمانی تکامل یافته و تنظیم رفتار شایسته برای شکل گیری شخصیت فرد منتظر است.

منتظر باید با تلاش سرسختانه و موثر خود، حضور امام (علیه السلام) را احساس و عطر شیدایی و اشتیاق برای دیدار ایشان را همچو نسیمی استشمام نماید و هرگز از پای ننشیند و روی آرامش و خوشی را نبیند و چشمانش تا روشن شدن به جمال با رشادت آن روشن جبینِ ستوده در روز ظهور، اشک بریزد.

در این راستا بار دیگر اعتقاد خود درباره ملاقات امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در عصر غيبت كبرى که پیش از این تبیین نمودیم، را تاکید کرده و تکرار می کنیم، که اکثر ادعاهای صادر شده در این زمینه، یا ناشی از جهل و با هدف به بند کشاندن عقول مردمان ناتوان، و یا با هدف ایجاد یاس و نا امیدی و تشویش اذهان و عقاید مومنین و تنزل جایگاه امام (علیه السلام) بوده است.

ما به خوبی می دانیم که طرح چون این امور اختلافی و نتایج آن، باعث جریحه دار شدن عواطف برخی از مردم می گردد، چرا که تحمل بررسی چنین مسائلی را ندارند؛ تا جايي كه برخی علمای دین نیز بر اين باورند که نباید در هیچ متن تاریخی تشکیک نمود، چرا که شک را موجب ویرانی مبانی و سستی اعتقادات می دانند، در حالی که شک اگر در چارچوب یقین باشد و اصول خود را از پژوهش های علمی و فکری و فرهنگی کسب نماید، باعث ویرانی حقیقت نمی گردد، بلکه حقیقت را ایجاد می نماید؛ چرا که اسلام تحت شعار «قل هاتوا برهانكم إن كنتم صادقين»، انسان را به رهایی از قید و بندهاى عاطفى و فكرى دعوت نموده است.

متاسفانه برخی بر این باورند که هیچ کدام از روایات صادره در مورد امام مهدی (صلوات الله و سلامه عليه) قابل بحث نبوده و حقیقت مطلق هستند، لذا اگر فردی بر اساس اصول علمی و عقلی در مورد برخی از این روایات تشکیک نمود و خواست فراتر از چارچوب تنگ مذهبی، در چارچوب فراخ دینی و ابعاد وسيع انسانی به موضوع بپردازد و تفکر اسلامی را از تحجر و جمود خارج نماید، به نام دین و مذهب به جنگ او رفته، تا جایی که او را از دایره دین و مذهب خارج نموده و به کفر و گمراهی متهم می نمایند، چرا که خود را پاسداران مذهب و عقاید آن می دانند.

این چند سطر در محکومیت رفتارهای تخریبی و تلاش برخی برای سوءاستفاده از شرایط و عدم فهم نظرات مخالف و ترور شخصیت افراد در مقابل مردم و عدم تلاش برای تصحیح انحراف و اصلاح اشتباهات به بهترین روش و جدال به وجه احسن، بلکه ترویج روحیه دشمنی و فرهنگ حذف، نگاشته شد.

در پایان بر حق همگان در اعتراض، و تبادل نظر به شیوه علمی و اقامه دلیل در برابر دلیل، در چارچوب احترام متقابل و به دور از تخریب و اهانت، تاکید می نماییم.

از خداوند متعال خواستاریم تا همگان را در مسیر حق و خدمت به دین مبین اسلام ثابت قدم و استوار گرداند.

وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمين

دفتر حضرت آیت الله العظمی سید کمال حیدری
۱۳ شعبان ۱۴۳۴ ق
۱ تير ۱۳۹۲ ش