خودِ “ذهبی” در «میزان الاعتدال في نقد الرجال» به تحقیق “محمد رضوان العرقسوسی”، انتشارت “الرسالة العالمیة”، جلد اول، صفحه ۴۹، تحت عنوان «أبان بن اسحاق مدنی» می گوید: «ممکن است کسی بگوید چگونه فرد صاحب بدعت موثق می گردد؟ در حالیکه برای وثوق و اطمینان، عدالت و دقت شرط است. پس چگونه ممکن است فردی که صاحب بدعت است، عادل باشد؟» یعنی اگر شیعه باشد، صاحب بدعت است. «پاسخ این است که بدعت بر دو نوع است، بدعت صغری مانند غلو تشیع یا تشیع بدون غلو و تندروی، این وضعیت در میان تابعین و پیروان ایشان بسیار است در حالی که صاحب دین و ورع و صداقت هستند، و اگر حدیث این افراد را رد کنیم، بسیاری از آثار و روایات نبوی از بین می روند.» می گوید: اگر روایات آن ها را نپذیریم، اصلا هیچ روایت و میراثی از نبی اکرم برای ما نمی ماند. بنابرین مشخص شد که رویکرد سنی، احادیث را تدوین نکرده، بلکه شیعیان تدوین کرده اند و به همین دلیل است که تمام علمای اسلام از شیعیان نقل حدیث کرده اند زیرا شیعیان بودند که احادیث را حفظ کردند. می گوید: «بسیاری از آثار نبوی از بین می رفت واین یک خسارت و مفسده ی بزرگی است»
عبارتی مهمتر از حافظِ مورخ، “خطیب بغدادی” در کتاب « الكفاية في معرفة أصول علم الرواية»، جلد اول، صفحه ۳۱۸، شماره ۳۴۸، می گوید: «اگر اهل بصره را به خاطر اعتقادشان به قـَدَر ترک کنی، و اگر اهل کوفه را به دلیل اعتقادشان (یعنی تشیع) ترک کنی، کتاب ها از بین می روند، یعنی احادیث از بین می روند.» یعنی کتابی دیگر باقی نمی ماند، احادیث ما همگی از شیعیان است، یعنی اصول و پایه های احادیث اهل سنت، شیعیان هستند. اما می بینیم که ابن تیمیه ادعا می کند که هیچ کس، از شیعیان نقل حدیث نکرده است.
در جای دیگر: «گفت: او راوی حدیث متبحری بود، گفتم: آیا سندیت او ضعیف نیست؟ گفت: او از شیعیان بود و من روایتی که از یک راوی حدیث راستگو شنیده باشم را به خاطر تشیع او ترک نمی کنم و اگر کسی در علم حدیث متبحر نباشد، از او نقل نمی کنم، حتی اگر شیعه نباشد.»
مورد دیگر از “اباعبدالله بن یعقوب” و… شنیدم که گفت: «او در روایت راستگو بود، اما از غالیان شیعی بود، به او گفتند: اما در صحیح از او روایت نقل کرده ای؟ گفت: زیرا کتاب استادم از احادیث شیعیان لبریز است.» منظورش کتاب مسلم ابن حجاج است، کتاب مسلم لبریز از روایات شیعی است، اگر آن ها را نقل نکنم، پس کدام احادیث را نقل کنم؟
این نشانه ارتباط عقیدتی و فکری و روایی میان اهل سنت و شیعیان است. اطمینان داشته باشید که اگر بخواهیم امت واحد باشیم، اگر بخواهیم این تشنج و درگیری مذهبی و این مرزبندی فرقه ای و این تکفیر و کشتار و بمب گذاری ها را پایان دهیم، اگر بخواهیم به وضعیت جاری منطقه پایان دهیم، این موضوعی که باعث ورود دشمنانی در میان امت شده تا سرنوشت امت را تغییر دهند، لذا هیچ راهی نداریم جز اینکه این فاصله ایجاد شده را از بین ببریم، فاصله ای که رویکرد اموی میان تفکر شیعی و تفکر سنی ایجاد کرده است.
*برگرفته از برنامه «مطارحات في العقیدة» ۲ رمضان المبارک ۱۴۳۴ – ۲۱ تیر ۱۳۹۲
