تهدید به آتش زدن خانۀ حضرت زهرا (سلام الله علیها) توسّط خلیفۀ دوّم
یکی از مصیبت های فراوانِ وارده بر مولی الوحّدین حضرت علی (علیه السلام) و عصمت الله الکبری فاطمه الزهراء (سلام الله علیها)، سوزاندن درب خانۀ این دو بزرگوار است. این بیت همان بیتی است که بنا به تصریح روایات معتبر خود اهل سنّت، رسول گرامی اسلام (ص) شش ماه هر روز صبح به هنگام رفتن به مسجد برای اقامۀ نماز، جلوی آن می ایستادند و ندا می دادند: الصلاة الصلاة، و سپس آیۀ تطهیر را قرائت می فرمودند.
سؤال اینجاست که چه کسی به سوزاندن درب خانۀ آل الله و عترت رسول الله (ص) مبادرت ورزید؟! روایت معتبر و صحیح در منابع اهل سنّت می گوید یک چنین فعل ناشایست و غیرقابل دفاعی را عمر انجام داد و به خانه ای جسارت روا داشت که رسول اکرم (ص) قبلاً بارها و بارها و به شکل های گوناگون آن بیت و اهل آن را مورد تکریم و تعظیم قرار داده بود و قطعاً همۀ صحابه یا حداقل صحابۀ نزدیک به پیامبر (ص)، در طول این شش ماه، دیده بودند که رسول خدا (ص) چگونه مقابل این خانه می ایستاد و با خواندن آیۀ تطهیر، ایشان را اهل بیت خود معرفی می فرمود. امکان ندارد کسی از صحابۀ نزدیک پیامبر (ص) بوده باشد اما این فعل رسول خدا (ص) را حداقل برای یک بار هم که شده، ندیده باشد؛ لذا عمر هم قطعاً دیده است که رسول الله (ص) چطور برای این خانه و اهلش احترام و عظمت قائل بود اما با این وجود … !!!
اکنون علمای اهل سنّت باید پاسخ دهند که آیا خلیفۀ دوّم باید احترام این بیت را که نزد رسول اکرم (ص) تا بدان حدّ محترم و شریف بود، نگه می داشت یا خیر؟!
