محضر مبارک حضرت آیت الله حیدری(دام ظله)؛
سلام علیکم،

عوامل اهمیّت بحث درباره واقعۀ تاریخی “غدیر” از نگاه حضرتعالی چیست؟ (مختصر بفرمایید)

در جواب بیان می شود که:

پیامبر اعظم (ص) در بعضی از فقرات خطبۀ غدیر توضیح داده بودند که حجّ سال دهم هجرت، آخرین دیدار عمومی ایشان با امّت است و به زودی به لقاء پروردگار خود می شتابند.

این حقیقت، رسول اکرم (ص) را بر آن وا داشت تا اینکه حجاجّ همان سال را در منطقۀ غدیر خم یک جا جمع نموده و برایشان صحبت کنند تا آنچه که از طرف خداوند متعال بر ایشان نازل شده را به مردم ابلاغ کنند، مهمترین دستورات را برای آنها بیان کنند و ایشان را به عمل به آن فرامین الهی دعوت نمایند.

به طور کلّی می توان گفت چند عامل باعث شده است که مسألۀ غدیر اهمیتی فراوان بیابد به طوری که عقول مسلمانان را برای کشف حقایق تاریخی به تحرّک وا دارد و زیر و رو کند.

در ادامه به برخی از عوامل اهمیت فوق العادۀ این رویداد تاریخی بزرگ اشاره می شود:

عامل اول: آخرین سفارشات رسول اکرم (ص) پیش از رحلت

توصیه هایی که در واقعۀ غدیر از پیامبر اعظم (ص) صادر شده، آخرین تأکیدات وجود مبارک ایشان برای امّت بوده و همین امر، ارزش و اهمیت فراوانی به رویداد غدیر می دهد.

عامل دوم: انبوه جمعیت و کثرت مشاهدین

جمعیت انبوهی که در واقعۀ غدیر – چه از نخبگان امّت و چه از عموم مردم – حضور داشتند، بر اهمیت آن افزوده است؛ و با توجه به اینکه هر کدام از حجّاج از مناطق و کشورهای مختلفی بودند، همین امر باعث می شد که پیام غدیر در مدت کوتاهی به اقصی نقاط عالم برسد.

عامل سوم: ذکر واقعۀ غدیر در مهمترین منابع

مهم ترین و معتبرترین منابع علمی مسلمین اعم از شیعه و سنّی، واقعۀ غدیر را با اَسناد صحیح و متواتر نقل کرده اند و این اسناد در اثبات رهبری و زعامت سیاسی امام علی ابن ابی طالب (ع) صراحت دارند.

عامل چهارم: متمایز کنندۀ امام علی (ع) از سایر صحابه

حدیث غدیر مسئولیت و فضلیت خاصّی را برای امام علی (ع) اثبات می کند که ایشان را از سایر صحابه متمایز و ممتاز می سازد؛ در حالی که به هیچ وجه ثابت نشده که پیامبر اکرم (ص) دست یکی از صحابه را گرفته باشند و آنچه را که در حق امام علی (ع) در روز غدیر فرموده اند، در حقّ او هم گفته باشند.

عامل پنجم: مشخص شدن تفاوت روش علمای اسلام با شیوۀ ابن تیمیه

بحث و تحقیق در واقعۀ غدیر آشکار کنندۀ تفاوت حقیقی بین رویکرد علمای مسلمین با شیوۀ ابن تیمیه و تابعان او، در مواجهه با اتفاقات و روایاتی است که به نوعی با شخصیت امام علی (ع) ارتباط می یابند.