بر پدر است قبل از آن که دختر به سن بلوغ برسد او را برای حجاب آماده کرده و پس از بلوغ، محاسن حجاب و پیامدهای مخالفت با آن را برایش تبیین نماید و اگر قانع نگردید، بر پدر واجب است که نقش خود را در زمینه امر به معروف و نهی از منکر ادامه داده و وی را به تدریج و با توجه به مراتب، از ضعف تا شدت، امر به حجاب نماید و خشم و غضب خود را از عدم حجاب دختر نمایان سازد و اگر کارساز نبود وی را با زبان توبیخ نماید و همینطور ادامه دهد تا آنکه دختر حجاب خود را رعایت کند. همه اینها باید با رعایت شرایط امر به معروف و نهی از منکر، همچون عدم ضرر و چون آن انجام گیرد؛ پس اگر به نصیحت‌های والدین گوش فرا نداد، وجوب نصیحت و آموزش از ایشان ساقط می‌گردد. از ابوبصیر نقل شده که گفت: «از امام صادق(علیه السلام) درباره قول خداوند عزوجل پرسیدم که فرموده: «قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارً‌ا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَ‌ةُ»(خود و خانواده‌ی خویش را از آتشی که هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست نگه دارید)(تحریم:6) عرض کردم نفس خویش را می‌توان نگاه داشت، چگونه خانواده‌ام را نگاه دارم؟ فرمود: به آنچه خداوند بدان امر فرموده، امر کن و از آنچه خداوند از آن نهی فرموده، نهی نما؛ پس اگر از تو اطاعت کردند، آنها را نگاه داشته‌ای و اگر با تو مخالفت کردند، تو وظیفه خود را انجام داده‌ای».