چند حالت وجود دارد: 1- اگر شخص بدون در نظر گرفتن فجر(اذان صبح) بخورد و بیاشامد و حجت شرعی نیز مبنی بر طلوع فجر برایش اقامه نشده باشد، باید روزه را قضا نماید اما کفاره ندارد؛ همچنین است اگر شخص در انتهای روز، با اعتماد به دخول وقت مغرب، افطار کند اما سپس عدم آن برایش آشکار شود. البته اگر بدون اطمینان از دخول وقت مغرب یا خبر شخص ثقه‌ی آگاه یا اذان مطمئن این‌کار را کرد، باید قضایش را گرفته و کفاره نیز بدهد. 2- اگر با وجود حجت مبنی بر طلوع، بخورد و بیاشامد، باید قضایش را گرفته و کفاره نیز بدهد. 3- اگر با وجود تفحص از وقت طلوع فجر و اعتقاد به عدم طلوع آن، بخورد و بیاشامد، روزه‌اش صحیح و نیازی به قضا و کفاره نیست.