استفتائات

درباره اخلاق منفی و ناپسند، گفته می شود که شوخی غیر اخلاقی، مسخره و توهین، سبب بُروز مشکلاتی می شود که غیر قابل جبران است و باعث می شود که انسان از اخلاق نیکو فاصله بگیرد. حکم شرعی از بین بردن این صفات رذیله اخلاقی چیست؟

شوخی غیر اخلاقی، مسخره و توهین از رذایل اخلاقی است و با اخلاق اسلامی تنافی دارد. انسان اگر به دنبال اخلاق نیکوست باید از این رذایل فاصله بگیرد. شوخی غیر اخلاقی، مسخره و توهین به دیگران حرام است. خداوند متعال می فرماید: «أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَومٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَلا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَلا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلا تَنَابَزُوا بِالأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الإِيمَانِ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الظَّالِمُونَ» (اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، هرگز گروهى گروه ديگر را مسخره نكند، شايد آن گروه (مسخره‏شدگان) بهتر از آنان باشند، و نه زنانى زنان ديگر را، شايد آن گروه بهتر از آنان باشند، و از يكديگر عيب‏جويى نكنيد، و همديگر را به لقب‏هاى زشت مخوانيد. بد نامگذارى است (ياد كردن مؤمن به) فسق پس از ايمان (مؤمن را به نام مرتكب گناهان خواندن)، و آنان كه توبه نكنند آنهايند كه ستمكارند) (حجرات/11). و نیز می فرماید: «الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنْ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لا يَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»(آنان كه بر مؤمنانى كه به رغبت صدقه مى‏دهند و صدقه مستحبى مى‏پردازند و بر كسانى كه (در انفاق) جز به مقدار توان پيدا نمى‏كنند، درباره صدقاتشان خرده مى‏گيرند (به تصدق اغنياء مؤمنين و فقرائشان طعن مى‏زنند) و آنها را مسخره مى‏كنند خداوند آنها را مسخره مى‏كند، و براى آنها عذابى دردناك خواهد بود)(توبه/79). امام صادق (ع) فرمودند: هر كه بر ضرر مؤمنی داستانى بگويد و قصدش عيب جویی از او و ريختن آبرويش باشد تا اینکه از چشم مردم بيفتد، خداوند او را از دوستى خود به دوستى شيطان براند و شيطان هم او را نپذيرد. (اصول كافى، جلد 4، صفحه:62 روایت:1) و نیز حضرت فرمودند: هیچ مؤمن، فقیری را تحقیر نکنید؛ چرا که هرکس مؤمنی را کوچک شمارد و او را سبک کند، خدا او را کوچک کند و همواره از او خشمناک است تا از تحقیر خود دست بردارد یا توبه کند.( وسائل الشیعه، ج 2، ص 237).




  • استفتائات مرتبط