در این جلسه آیت الله حیدری به معنا و چگونگی تقریب بین شیعه و سنّی پرداخته و با روش متفاوت و منحصر به فرد خود و بر اساس آیات قرآن، چنین نتیجه گرفته که هم شیعیان و هم اهل سنّت باید اعتقادات اصلی خود دربارۀ امامت و خلافت پس از رسول خدا (ص) را صرفاً اموری نظری و اجتهادی بدانند و نه یک سلسله باورهای ضروری و بدیهی که منکر آن، منکر ضروری دین و مذهب شناخته شده و کافر گردد! شیعیان برداشت خودشان را همراه با دلیل ارائه دهند و اهل سنّت هم برداشت خودشان را با استدلال بیان کنند، و نهایتاً هر کس به آنچه که به درستی آن قطع دارد عمل کند و کاری با تکفیر و جهنمی خواندن دیگران نداشته باشد.
عناوین برخی از مطالبی که در این دیدار مورد بحث قرار گرفت عبارت اند از:
قرآن از امت واحده سخن می گوید و نه از شیعه یا سنّی بودن مسلمانان!
ضرورت اصل قرار دادن قرآن به جای روایاتِ جدلی الطّرفین در مسألۀ تقریب
روایات تفرقه برانگیزِ فرقۀ ناجیه، ساختگی است و ریشه در قرآن ندارد!
لزومِ اجتهادی و نظری دانستن اعتقادات اصلی شیعه و سنّی، به جای ضروریِ دین و بدیهی قلمداد کردن آنها!