موضوع بحث در فایل تصویری پیش رو، ضرورتِ محور قرار دادن قرآن کریم در شناخت دین و فراگیری علوم اسلامی است. آیت الله حیدری بر این باور است که مبانی قرآنی، هم در میان اهل سنّت و هم در بین شیعیان – به دلیل غلبۀ روایت محوری – مورد کم توجهی قرار گرفته؛ اگرچه وضعیت اهل سنّت در مقایسه با شیعیان بسیار بدتر است. دیدگاه صحیح این است که قرآن کریم باید اصل و محور تمام مباحث قرار گیرد و روایات در طول و ذیل آن در نظر گرفته شوند؛ به این دلیل که اوّلاً قرآن از هر گونه جعل، کذب و تحریف مصون است اما منابع روایی از این آسیب ها در امان نمانده اند، و ثانیاً آیات قرآن «نقل به الفاظ» هستند، در حالی که احادیث عمدتاً «نقل به معنا» می باشند. در مکتب اهل بیت (ع)، اخباریون ظاهر قرآن را حجّت ندانسته و تمرکز اصلی خود را بر روایات معطوف ساخته اند، و اما اصولیون اگرچه از بُعد نظری و تئوری برای قرآن حجیّت قائل اند، اما در عمل و فرایند استنباط فقهی، اصالت را به روایات داده و از قرآن جز در مواردی محدود و به نحو حداقلی بهره نبرده اند!
برخی از مهمترین عناوینی که در این جلسه مورد بحث قرار گرفته اند، به شرح ذیل است:
منبع اصلی در شناخت معارف دینی «قرآن» باید باشد یا «روایات»؟!
ضرورت محور قرار گرفتن قرآن در علوم و معارف اسلامی
بیان نظریۀ «محوریّت قرآن و مداریّت روایات»
نقد روش اصولیون در نوع مواجهه با قرآن در فرایند استنباط فقهی
«قرآن محوری» اصولیون در نظر، و «روایت محوری» ایشان در عمل!
دلایل رجحان و تقدّم «قرآن» بر «روایات» در دین شناسی

این دیدار در سال ۱۳۹۴ از سوی خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا) در دفتر آیت الله حیدری برگزار شده بود.