اگر بدن انسان به وسیله بول نجس شد و خواست آن را با آب قلیل پاک کند، معمولا دو راه وجود دارد: اول، در ابتدا سر را شسته و سپس بقیه اعضای بدن را یک به یک بشوید تا هر کدام به تدریج پاک شود. دوم، زیر دوش ایستاده تا آب بر بدن جاری و از پاها خارج گردد، پس آبی که از بدن جدا می شود چون شستشوی اول است نجس خواهد بود و محل نجس را پاک نمی کند، در نتیجه از زیر دوش خارج شده و دوباره زیر دوش رفته تا بدنش پاک گردد. کدام یک از این دو شستشو صحیح است؟

آب غساله (آب جدا شده از شی‌ء نجس هنگام شستن آن) که پاکی را در پی دارد، اگر از موضع نجس جاری گردد، مواضع پاک متصل را نجس نمی کند و نیازی به تطهیرشان نیست؛ خواه این مواضع، بدن یا لباس یا دیگر نجس شونده ها باشند. پس آبی که از جسم شسته شده جدا می شود، اگر با انفصالش آن مکان را پاک گرداند، پاک است. اما اگر محل نجس را پاک نکند، چنانکه در شستشوی بول با آب قلیل چنین است، نیاز به شستشوی دوم هست و اگر این کار صورت گرفت، محل شسته شده پاک گردیده و تفاوتی نمی کند که تطهیر چگونه صورت گرفته (با ریختن آب یا زیر آب ایستادن یا...) و در تعدد شستشو با آب قلیل، نیازی به قطع آب و وصل آن نیست، بلکه استمرار جاری شدن آب و ازاله نجاست، شستشو را محقق می سازد.