دو حالت وجود دارد: الف: سفر شخص اگر از شهری باشد که ده روز در آن قصد اقامت کرده بود و یا شهری که سی روز در آن مردد مانده بود، پس در هر دو حالت هنگامی که از شهر خارج شود و طی مسافت کند، حتی ولو یک قدم، مسافر و نمازش شکسته می‌گردد. ب: شخص سفر خود را از وطنش آغاز کند، پس زمانی نمازش شکسته می‌شود که از دیده ساکنین آخرین منازل شهر و اطراف آن، پنهان گردد و یا خود دیگر ایشان را نبیند.